پست 333

Everyone goes through tough and lonely times,

and they need someone to warm their heart

even if they only get a little bit of help,

the person who was helped can go on to help others

اینا جمله های بسیار قشنگین

برای همین اینجا نوشتمشون

از همون انیمیشن جودی ابوت میاد...

من اون روزهای سختی و تنهایی رو تجربه کردم... میدونم که همه تون تجربه کردین و این قضیه مختص من نیست

و معنای اون جمله ها رو خیلی خوب میدونم

و قدر کسانی که تو تنهاییام با من بودن رو هم

و کسانی که میتونستن باشن ولی نخواستن رو هم تو ذهنم نگه داشتم

***

شبا که از سر کار برمیگردم

دیگه نای هیچ کاری رو ندارم

بیشتر خستگی فکری و فیزیکیه هر دوشو میگم

نمیدونم که کدومش میچربه...

ولی نوشتن بهم جهت میده

کمک میکنه که فکر کنم

کمک میکنه مغزم خالی بشه

حرف زدن با آدمای درست و درمون و آدمایی که دوسشون دارم هم همینطور

نوشتن باعث میشه بدونم چیکاره ام

چند چندم

هرچی حالم بیشتر خوب باشه یا هرچی بدحالتر باشم هم (extreme) نوشتن بیشتر میچسبه.

***

نمیدونم چرا کوچیک بودن این شهر اصلا به چشمم نمیاد!!!

همه میگن این شهر کوچیکه من اصلا نمیفهمم کجاش کوچیکه! شایدم مخم من اینجوریه:

اکی ریم تو قراره توی یه شهر کوچیک زندگی کنی پس توقعاتتو به صفر برسون!

نمیدونم، 

به وقتش شاید خیلی حال هم بکنم...

حالا تو که کل عمرتو نشستی کنج خونه و داری غیبت میکنی اگه ونکوور بودی میخواستی چیکار کنی مرد مومن؟!؟

***

امروز میخوام در ادامه این پست قبلیم، براتون یه چیزایی بنویسم (اسشمو بذارین عقده ای بازی هرچی، دوست ندارم به کسی بگمشون، اینجا بنویسم حسم بهتره)

اینکه، فرهنگ بیشتر مردم خاورمیانه اینجوریه:

ما بهترینیم

ما از همه سریم

کانادا اشغاله

ما جامون بهترین جاهاس

ما رو امریکا رو هوا میزنه چون ما نخبه ایم

و یارو برای بار چندم ریجکت شد برای گرفتن ویزای امریکا

ایرانیم نیست!

فکر نکنین فقط ایرانیا اینطورین

همین ادما، وقتی میبینن تو یه حرفی میزنی ،فوری عین این عقده ایا میگن دیدی من بهت گفته بودم اینطوری میشه؟! اصلا یارو نگفته بودا... ولی دوست داره اون لحظه خالی ببنده.

بگه من بهترینم

من همه چی رو پیش بینین میکنم

پیش بینیشون در این حده:

مثلا:

میگن ما از مراقب امتحان موندن تنفر داریم، ما از همه چی تنفر داریم، این کارا در شان ما نیست.

بعد من بعد از ده ماه برگشتم میگم مراقب امتحانا شدن گاهی خسته کننده هست

زنه با اون ریخت و هیکلش اومده جلو جلو جلو، میگه دیدی من بهت گفته بودم ده ماه پیش که مراقب امتجان بودن تنفر آوره؟!

بهش میگم من نگفتم تنفراوره، میگم گاهی خسته کننده هست

بعد اون لحظه که اینو میگه قیافش عین خر شرک شده، 

عینننننننن خر شرک خوشحال، 

که دیدی من ثابت کردم مراقب امتحان موندن خیلی سخته؟

آخه بز، تو نمیتونی فرداتو براش برنامه بریزی یا پیش بینی کنی، تو اومدی داری بهم چیز اثبات میکنی؟

من معمولا فوری بحثو تموم میکنم یا عوض میکنم و دقیقا 60 ثانیه بعدش میگم من برم یکمی کار دارم (چون همیشه به خودم 55 ثانیه فرصت میدم که جو رو عوض کنم)

اینا همونایین که همیشه بازنده ان

خودشونو هم بی نقص میدونن هم بدبخت میدونن و میدونن که چقدر بدبخت و تهی هستن

همونایین که هیج جا رو در شان خودشون نمیدونن، چون فکر میکنن بهترینن و از همه بهترن و میتونن پیش بینی کنن در حد کسی که تو وال ستریت کار میکنه، هم همزمان چون میدونن که داغونن و هیچی بارشون نیست و یه ترس درونی دارن، گند میزنن به همه چی، هیچ کس رو ندارن که بهشون افتخار کنه.

یه زندگی shitty دارن و همش میخوان بخشی از اون رو بندازن گردن بقیه تا زندگیشونو تموم شه.

همین.

یه بخشی ازینا، مهاجرایین که اومدن اینجا، 100 درصد وجودشون ادعاست

و در عمل صفر.

دلم برای کاناداییا میسوزه... با اون سیستم ریلکس و ارومشون هر روز باید با این ادما طرف بشن....

همه مون ایراداتی داریم، من خودم پر از اشکالم، یکی دو تا نیست.

ولی یه حالت هست طرف میجنگه

زور میزنه که خودشو اصلاح کنه

یه حالت هست که طرف حس میکنه نیازی به هیچ تغییری نداره.

اینا، همونایین که با زجه و التماس از بقیه میخوان کاراشونو بکنن و ته دلشون بهشون میخندن میگن خرش کردیم (تو ایران ازینا زیاد داریم)

دارم زور میزنم که خر اینا نشم....

این آدما همه جا هستن...

***

ازینکه یه روزی یه آدمایی تو نظرم کامل بودن و دارن کم کم میشکنن تو ذهنم، اذیت میشم گاهی....

ازینکه جایگاهشون عوض میشه تو مخم، ناراحت میشم...

به قول محمد، سیر طبیعی رشد هست، مثل سرماخوردگیه... تو پروسه خوب شدن، عذاب میشی، ولی حالت خوب میشه، بدنت سالم میشه... پروسه رشد عذاب اوره ولی مفیده... باعث پیشرفت میشه... no matter....