جدی

دلم جدی مو میخواد...

هیچ وقت تو زندگیم اینقدر کسی واسم مهم نبوده...

دلم واقعا جدی مو میخواد...

حتی دیگه نمیتونم بنویسم!

دلم جدی مو میخواد...

دلم واسه همه چیش تنگ شده! :(

امروز صبح ساعت 5 و چهل و پنج دقیقه از خواب پریدم... خواب جدی رو میدیدم...

دوست داشتم اسمشو داد بزنم...

این اسمی که بهش دادم هم بهش میاد، هم نمیاد! اون فقط جدی نیست! مهربونه، خوبه، دلسوزه...

:(

میدونی، دوست دارمف یه روزی، وقتی واسه خودم یه کاره ای شدم، وقتی تونستم سری تو سرا باشم تو کار خودم، وقتی یه دختر قابل قبول باشم واسه خودم، واسه بچه ها کتاب داستان بنویسم، کتابهای آموزشی بنویسم، و واسه دل خودمم بنویسم، چیزای دیگه.

این نوشتن رو من خیلی دوست دارم!!!

عین دیوونه ها!

چرا آخه!

جدی رو دوست دارم :(

جدی منو دوست نداره :(

نه تنها منو دوست نداره بلکه ازم بدشم میاد :(

نمیفهمم چرا!

باز دوباره یاد حرف لوئیزا کلارک تو کتاب me before you میفتم!

شاید به همون علت باشه!

هیچوقت ازش نپرسیدم چرا از من خوشش نمیاد و حتی بدش میاد!

شاید حس میکنه ذاتا از من برتره! شاید حس برتری شدید داره به قول لوئیزا.

مطمئنم حس ترحم نداره.

ولی حس برتر بودن رو داره...

He thinks he is an elevated one.

من نگفتم! لوئیزا کلارک گفته!

دوست داشتم تو یه انتشارات کار کنم.

خیلیم دنبالش رفتم.

یادمه یه سال قبل رفتم مصاحبه و قبولم کردن اما پولی که میدادن خیلی کم بود.

حتی کرایه مو نمیتونستم با اون پول از عهده ش بربیام!

کلا تو بخش شغل یابی چشم من همیشه دنبال هنر و نوشتن بوده.

همیشه!

واسه همینه نویسنده ها رو، ویراستارها رو، منتقدها رو، وبلاگ نویسای حرفه ای رو دوست دارم... کاریکاتوریستا رو دوست دارم!

انیمیشن سازها رو دوست دارم!

دامن دوست دارم!

دوست دارم تو رشته تخصصی خودمم حسابی موفق شم...

خیلی دوست دارم.

خیلی.