وجه اشتراک

با وجود تیکه پاره شدن هم وطنام

بی خانمان شدن خیلی ها

تیکه پاره شدن مردم منطقه ای که ازش بیرون اومدم و توش به دنیا اومدم

فقر، نداری، 

ولی امید و انرژی ای که توی هم وطنام، هم زبان هام (که محدود به کشورم نیستن) و همه کسانی که از منطقه من بیرون میان، مخصوصا اونهایی که مثل خودم معمولی و عادی بزرگ شدن، دارن، از همه مردم کشورهای مرفه بیشتره.

خیلی دوستون دارم.

قلبم تیکه تیکه و ریش ریش هست.

حداقل سه هفته میشه که درست نخوابیدم.

غم دوری، مهاجرت، نداری، سختی، بی کسی، و... من رو از پا ننداخت، همه چیز درست شد، زندگی بهم روی خوش نشون داد،

ولی شماها باعث شدید قلب من هزاران تیکه بشه، هزاران بار تیکه و پاره بشه و باز دوخته بشه.

خیلی خیلی دوستون دارم.

خیلی.

اینو از صمیم قلبم میگم.

هیچوقت فکر نکنین که کسی که اومده خارج دیگه به فکر کشورش نیست.

اتفاقا برعکسه.

اونی که بی احساسه، بی تفاوته، هر جا باشه همینه.

چه بسا باتوم و تفنگی هم برداره و توی همون کشور و شهرش بقیه رو بکشه.

خیلی دوستون دارم.